Αλόνσο, Ντάμασο

(Damaso Alonso, Μαδρίτη 1898 – 1990). Ισπανός κριτικός, φιλόλογος και ποιητής. Υπήρξε μαθητής του Μενέντεθ Πιντάλ και με τη σειρά του δάσκαλος δύο γενεών κριτικών και ερευνητών, ιδιαίτερα στον τομέα της λογοτεχνίας των ρομανικών (νεολατινικών) γλωσσών. Η φήμη του ως κριτικού και φιλολόγου απλώθηκε και πέρα από την Ισπανία, όπως αποδεικνύουν όχι μόνο τα μαθήματά του στα διάφορα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια, αλλά και οι τιμητικοί τίτλοι που του έχουν απονείμει τα πανεπιστήμια του Μπορντό, της Λίμα, του Αμβούργου, του Φράιμπουργκ και της Ρώμης. Από τα κριτικά έργα του σημαντικότερα είναι: Η ποιητική γλώσσα του Γκόνγκορα (La lingua poetica de Gongora, 1935), Η ποίηση του Σαν Χουάν ντε λα Κρουζ (1942) και τα θαυμάσια δοκίμια που υπάρχουν στο βιβλίο του Ισπανική ποίηση (Essayos sobre poesia espanola, 1952). Ως ποιητής είναι ένας από τους πιο μετρημένους, αν και όχι από τους πολυγραφότερους εκπροσώπους της γενιάς του Λόρκα, όπως δείχνουν οι δύο κυριότερες ποιητικές συλλογές του, Τέκνα της οργής (Hijos de la ira, 1944) και Άνθρωπος και θεός (1955).